Het topje van Thailand

Het Noorden van Thailand

De reis van Bangkok naar Chiang Mai: 
                     
Door middel van een dag- of nachttrein kun je je in ongeveer 11 uur van het midden van Thailand naar Noord-Thailand vervoeren. Dit willen wij dan ook doen. De nachttrein waarbij de coupés in de avonduren een enorme metamorfose ondergaan schijnt een enorme belevenis te zijn. Je stoel wordt later je bed en de sfeer onder de reizigers schijnt over het algemeen erg gezellig te zijn. Zoals jullie in onze vorige blog konden lezen zijn wij in een drukbezocht moment naar Chiang Mai gegaan in verband met het Loy Krathong festival. Het leek even of we echt een busticket moesten gaan boeken maar gelukkig lukte het ons om in de volle drukte nog een plekje te bemachtigen voor de dagtrein naar Chiang Mai. Ook relax.

Vooral ik was het eerst halfuur van de treinrit erg enthousiast. Er werden drankjes en koekjes geserveerd. De trein zat en reed comfortabel. Ook het plastic tasje vol met waterflesjes, chipjes, koekjes, cakejes en snoepjes, een ipad met een leuk boek en een lekker dekentje droegen bij aan het goede gevoel. Ik keek dan ook vol goede moed uit naar het vervolg van de treinrit. Totdat dit enthousiaste begin al snel een andere wending kreeg. Dit gebeurde toen het middageten voorgeschoteld werd. Ik, totaal geen lastige eter, kreeg precies iets wat ik echt niet lekker vind. Vis (makreel) met een overheersende vissmaak. En dat ook nog uit een soort magnetronbakje.

De visgeur verspreiden zich in de wagon. Na toch een hapje geproefd te hebben van Raphaël zijn zelfde gerecht, werd het besluit zeer snel gemaakt. Mijn magnetronbakjes gaan niet open, gatver! Ook Raphaël, een enorme visliefhebber, gaf toe dat de harde, taaie, bonk markreel (zoals hij het beschreef) niet te eten was. Maar ja, je moet wat als je nog 10 uur te gaan hebt. Daar zaten we dan... alleen een bakje plakkerige rijst weg te lepelen. Je wilt toch iets voedingsrijks binnenkrijgen. Vooral omdat je geen idee hebt of je nog een keer iets aangeboden krijgt. Gelukkig had ik nog een zakje suiker van mijn bakje thee over wat de rijst nog enigszins eetbaar maakte. En godzijdank hadden we onze plastic zak 'ongezond' nog. 

Vervolgens veranderde een (grote) oogopslag ons humeur, zowel positief als negatief.
De enorm dikke conducteur, die net van dienst wisselde met een andere conducteur, pakte uitgerekend mijn mooie, dure backpack en legde deze in een ander bagageruim, gelegen op de begane grond. Nee, dit was het ergste niet. Vlak erna besloot hij zijn hele lichaam in de strijd te gooien en in het ruim te gaan liggen. En drie keer raden wat als zijn kussen/rugsteun fungeerde. Jahoor, mijn zielige backpack. Na in slappe lach mijn smoes in goed Engels te hebben ingestudeerd, slaagde ik erin om mijn backpack van de dood te bevrijden.

Chiang Mai:

We beginnen waar we ons vorige verhaal mee eindigde, Chiang Mai. Een bekende, populaire stad in het Noorden waar van alles te beleven valt.

Baan Kaew guesthouse:

Het fijne guesthouse waar wij 6 nachten slapen. Dit was de eerste keer dat we zolang in één en hetzelfde bed sliepen en dit beviel goed. Lekker even je backpack niet steeds in- en uitpakken. Maar we bleven er ook langer omdat dit hotel gewoon erg fijn gelegen lag.
Dit guesthouse hadden wij aangeraden gekregen en het leuke is dat 80% van de bezoekers Nederlands is. Je zal het nooit raden maar Kay en Sanne, die na een paar dagen onze buren werden, komen (ja, echt) uit Hellevoetsluis. Ben je aan de andere kant van de wereld, kom je stadgenoten tegen, hoe toevallig en leuk! We zijn een paar dagen gezellig met elkaar opgetrokken. Met z'n allen maken we Loy Krathong intens mee.

Sunday nightmarket:

De sunday nightmarket is dé meest populaire markt die iedere zondag een deel van de stad omtoverd tot een gigantische markt. Natuurlijk willen wij deze markt niet missen en bezoeken wij deze markt die start in de avond. Wat een belevenis, we keken letterlijk onze ogen uit. Het is overweldigend. Je ziet duizenden kraampjes met souvenirs, veel blinde straatartiesten die volledig opgaan in hun zelfgemaakte muziek, héél veel mensen en echt overal maar dan ook overal streetfood. Ga hier dus vooral met héél veel honger heen en proef van alles! Wij vonden de soort pannenkoekjes met witte crème en kokos er tussen een echte aanrader. 

Nightmarket:

Naast de sunday nightmarket was er iedere avond een nightmarket te vinden op nog geen 5 minuten lopen van ons fijne guesthouse. Ook hier was heerlijk streetfood aanwezig en opnieuw vele souvenirskraampjes. Je avond is zo voorbij als je hier bent. 

Kookcursus:

We besluiten een kookcursus te gaan volgen. We kunnen natuurlijk niet thuiskomen zonder een Thais gerecht te kunnen klaarmaken voor onze familie. Daarnaast doen we de cursus om meer over het Thaise eten te weten te komen. Zo weten we ook beter wat we lekker vinden en vaker kunnen bestellen. Na een kort bezoek aan een traditionele markt en een korte rit met een trein komen we aan op de boerderij waar we onze kookkunsten gaan uitvoeren.

We zitten met 9 mensen van verschillende nationaliteiten in een groepje. Allemaal krijgen we ons eigen stukje buitenkeuken waar we na 5 keuzes te hebben gemaakt aan de slag gaan met onze eigen gekozen gerechten. We maken 5 gerechten: een voorgerecht, een soep, een curry, een typisch Thais hoofdgerecht en één nagerecht. We stemmen onze gerechten zo op elkaar af dat we met vele gerechten kennis kunnen maken. Ook wordt er onderling in de groep van elkaars gerechten geproefd, erg leuk. Tussendoor wordt er steeds gegeten en na een uitbuikpauze begint de volgende ronde. Het was erg leuk en vooral heel lekker! 

Loy Krathong:

Loy Krathong, het mooiste en grootste boeddhistische feest van heel Thailand. Tussen 24 en 26 november komt de Thaise bevolking bijeen om de godin van het water te eren. Er wordt gesmeekt om vergeving voor de keren dat zij het water hebben vervuild. Ook wordt het feest gevierd om het regenseizoen af te sluiten. Er wordt gebeden om haar mildheid met betrekking tot de regen wat ten goede zal komen voor de oogst. Dit allemaal doet de Thaise bevolking door bootjes (genaamd krathongs) gemaakt van bananenbladeren te water te laten op de Ping rivier. Elke krathong is voorzien van 3 stokjes wierook, minimaal één kaars en mooie versieringen van bloemen. Men geloofd hoe verder de krathong zal drijven, hoe meer voorspoed voor het komende jaar. Daarnaast worden wensballonnen opgelaten om het ongeluk los te laten. Let it go! 

Wat zijn wij blij dat wij dit festival meemaken. Er gebeurt zoveel om ons heen en het is zo bijzonder. Vooral als je de achterliggende betekenissen kent en daar hebben we ons in verdiept. Voor ons is dit een totaal nieuwe manier van denken maar het is mooi om te beseffen dat de Thaise bevolking in zoveel mooie gedachten geloven. Overdag is er van het feest nog weinig merkbaar. Je ziet wel steeds meer kraampjes verschijnen waar krathongs worden gemaakt en verkocht. De ene is nog mooier dan de andere.

Zodra de avond begint te vallen wordt de stad omgetoverd in het teken van Loy Krathong. Kilometerslange straten worden verlicht met kaarsjes. We zien veel monniken en zanggroepen die de stad een geweldige sfeer geven. We zien de straten enorm druk worden en zien dat de mensen zich verzamelen langs de Ping rivier. Overal zie je eten, kaarsjes, lampjes en hoor je muziek. Dit feest moet je hebben meegemaakt om de sfeer te kunnen voelen. We vinden de betekenis prachtig en genieten van de blijdschap van alle mensen. 

Samen met onze buren van het guesthouse: Kay en Sanne gaan we naar de Ping rivier. De rivier ziet er betoverend uit door de vele twinkelende kaarsjes op de krathongs die de mensen de rivier oplaten. Het is werkelijk prachtig, het feest wordt groots gevierd. Het is druk op straat, heel druk. We zien toeristen maar vooral heel veel locals. Dit geeft aan hoe belangrijk dit feest voor de Thaise mensen is. Overal wordt vuurwerk afgestoken wat het beeld nog mooier maakt. Zelf laten we ook een krathong te water. Ik ook mijn eigen gemaakte krathong. Om de godin te laten weten van wie de krathong is, leggen de Thaise mensen iets van zichzelf op de krathong. Bijvoorbeeld een haar of een nagel. We besluiten de traditie te volgen zoals hij bedoelt is en laten onze krathong , inclusief een haar, de rivier op drijven.

Maar de meeste bijzondere traditie van het feest speelt zich af in de avond van 25 november. Om het ongeluk los te laten komt iedereen naar de brug om wensballonnen los te laten. We aanschouwen een prachtige hemel vol met wensballonnen. Honderden, nee duizenden, nee tienduizenden ballonnen vullen de hemel, WAUW! Het is een magisch gevoel wat we over ons heen laten komen. Het prachtige beeld van de hemel met al de wensballonnen, de sfeer en de mooie gedachte van dit feest geeft ons een fantastische avond. We steken zelf ook twee wensballonnen aan. Een paar vriendelijke locals schieten ons direct te hulp met een vuurtje. We zien onze wensballonnen aansluiten bij de andere duizenden wensballonnen en volgen ze zolang als we kunnen. Dan verdwijnen de wensballonnen uit zicht en doen we beiden een wens die we stil van binnen houden. 

De laatste dag genieten we nogmaals van het feest. Bij toeval zijn we op het juiste moment, op de goede plek. Bij de tempel tegenover ons guesthouse, waar we op het laatste moment besluiten toch nog even langs te lopen, wordt een enorme draak op een bamboevlot gehesen en te water gelaten. Er worden honderden kaarsjes op de draak aangestoken en in de bek van de draak wordt op het laatste moment een lont aangestoken. Hier komt later vuurwerk uit. Het is prachtig gemaakt. Het is bij deze tempel de afsluiting van Loy krathong en wordt dan ook groots gevierd. Tijdens het dragen van de draak naar de rivier wordt luidruchtig gezongen. Iedereen danst, steekt vuurwerk af en bidt als zij de draak de rivier op laten gaan. De mensen zijn prachtig gekleed in traditioneel Thaise kleding (zie foto). Wat een geluk dat we deze afsluiting mee konden maken en wat heeft dit feest een heerlijke sfeer en prachtige betekenis! 

Ons lievelingstentje:

Van Fobian, de vriendelijke man met de grote grijze baard die in hetzelfde guesthouse verbleef als wij kregen we de tip om de Warorotmarket te bezoeken. Een ander soort markt waar vooral veel locals op afkomen om bijvoorbeeld hun kleding te kopen. Na hier even rond te hebben gelopen en gezien te hebben dat we hier liever geen streetfood eten gaan we op zoek naar een leuk restaurantje. Hongerig valt ons oog op een reclamebord waar smoothies, heerlijke gerechten en wafels worden aangeboden. We kijken om ons heen maar zien alleen winkels. We besluiten het te vragen aan een winkelier die ons meteen de weg wijst, een bijzondere weg. 

Ze leidt ons door haar winkel en helemaal achterin zien we een houten trappetje. Verwachtingloos lopen we de trap op. Eenmaal boven aangekomen staan we in een druk bezocht, hippieachtige lunchroom die er enorm knus en gezellig uitziet. We zien kleine tafeltjes maar ook tafeltjes waarnaast je op de grond op gekleurde kussens zit. We bestellen een Thais gerecht en een smoothie, heerlijk! We besluiten om hier later terug te komen om een wafel te komen eten waarvan de heerlijke geur het restaurantje vult. We zouden dit restaurantje zo aan iedereen aanbevelen.

Pai:

Een klein hippieachtig bergdorpje, een kleine 4 uur rijden en 762 bochten verwijderd van Chiang Mai. Zevenhonderdtweeënzestig bochten? Ja, 762 bochten. Dit is de weg met de meeste bochten ter wereld. Toen we dit te weten kwamen zagen we eerlijk gezegd een beetje tegen de reis op, maar het viel ons hartstikke mee! De goed gehumeurde chauffeur heeft hier vast een grote rol in gespeeld. Dat hij plotseling persé wilde dat ik een stukje stuurde snappen we nog steeds niet.

Aangekomen in Pai voelde we het meteen, wat een leuk en schattig dorpje. Overal zien we restaurantjes, barretjes en een tal van goedkope overnachtingsmogelijkheden. In sommige straatjes hangen allemaal vlaggenlijntjes. Het ziet er fleurig en gezellig uit. 's Avonds verandert het straatbeeld zo erg dat je de straatjes nauwelijks herkend. Het wordt drukker, het leeft nog meer en er verschijnen allerlei soorten eet- drink- en souvenirskraampjes aan weerzijde van de straatjes. Gekleurde lampjes gaan aan, de straatjes worden smaller maar het aangename relaxte sfeertje blijft hangen. 

Zo vrij als een vogel: 

We huren een scooter voor alle dagen dat we in Pai zijn. Iets wat eigenlijk iedereen doet, iets wat eigenlijk onmisbaar is in Pai. Een scooter huren kost ons zo'n 160 baht (€4,00) per dag inclusief verzekering. Hiermee kun je je gemakkelijk verplaatsen in het kleine bergdorpje Pai. Alles kun je hierdoor zelf bezoeken wat het boeken van excursies onnodig maakt en een enorme vrijheid geeft. 

De eerste dag nadat we wakker worden besluiten we zelf een tourtje op de scooter door Pai te maken. We kiezen een rondje uit waarbij we verschillende bezienswaardigheden zullen tegenkomen. Verdwalen is bijna onmogelijk omdat ook hier, net als in Koh Chang, een grote hoofdweg rond en door Pai loopt. Alleen het scooter rijden en de omgeving bekijken is al zeer relax. 

We bezoeken eerst een enorme witte boeddha die zich bovenop een berg bevindt. Deze boeddha kun je vanuit het centrum en de tuin van ons eerste resort al in het klein zien. Het grootste gedeelte van de berg kun je afleggen met de scooter. Het laatste stuk loop je via een paar lange, stijle trappen naar het plateau waar de witte Boeddha staat en vanwaar je uitkijkt over Pai.

Vervolgens stoppen we bij een aardbeienfarm waar alles om aardbeien draait. We zitten op een terrasje wat uitzicht biedt op de prachtige tuin en een stuk vallei van Pai. Ik bestel een heerlijke aardbeiensap en een zelfgemaakte aardbeienmuffin en Raphaël eet een goede curry spaghetti. 

Onze route vervolgt zich naar de Pam Bok waterval. Na een paar avontuurlijke, smalle paadjes te bewandelen eindigen we in het frisse water van de waterval. We besluiten om de steile klim naar boven te wagen en ontdekken van bovenaf dat de waterval groter is dan deze in eerste instantie lijkt. We zien welke weg het water aflegt voordat het water bij de waterval naar beneden valt. Onderweg komen we een paar toeristen tegen. Twee hiervan hebben een nogal opmerkelijke verschijning wat ons bijna bang maakt. De man doet ons denken aan het hoofd van een bergstam. Vooral in de omgeving waar we hem tegen komen. Hij is blank maar dit is nauwelijks te zien omdat letterlijk zijn hele lichaam inclusief zijn gehele hoofd is vol getatoeëerd. 

We sluiten de dag af bij de landsplit, iets waar we bij toeval langskomen en stoppen. We lezen een bord en begrijpen dat hier sinds 2007 tot een aantal jaren geleden meerdere keren een klif in de grond is ontstaan. Sommige zijn wel 11 meter diep. Het ziet er bizar uit. Verder zien we een groot stuk grond met bordeaux rode bloemen. Ook hier hebben we een mooi uitzicht. Van de boer krijgen we beiden een gratis glaasje sap wat gemaakt is van de vruchten van de rode bloemen. Ook laat hij gedroogde banaantjes met de jam van de vruchten aan ons proeven. Het smaakt erg goed. De bedoeling van deze farm is dat je de hoeveelheid geld doneert wat je zelf wilt. Zo verdienen deze boer en boerin hun geld. Wij doneren een bedrag en rijden terug naar het centrum van Pai.

Hotsprings:

We besluiten met een aantal Nederlanders: Lilian, Koen, Thomas en Noëlle, die we in Chiang Mai al hebben ontmoet, de volgende morgen vroeg af te spreken om een hotspring gelegen in de jungle te bezoeken. Dit is een natuurlijke bron water met een temperatuur van ongeveer 37 graden. We hebben moeite om ons bed uit te komen omdat het fris aanvoelt. In het noorden van Thailand is het gemiddeld zo'n 10 graden kouder en vooral vroeg in de morgen is een vest geen overbodige luxe. We trekken dan ook voor het eerst 's ochtends in Thailand een lange broek en vest aan.

We stappen de scooter op en zien de dauw boven Pai hangen. De weg er naar toe die ongeveer een klein uurtje duurt is heerlijk. Een goede geasfalteerde weg, mooie uitzichten en lekker rustig. Het is wel erg fris en ondanks we de temperatuur al voelen stijgen is iedereen erg blij na nog maar één teen in de hotspring te hebben gestoken. Wat enorm bijzonder en raar, we stappen in een heerlijk warm bad midden in de jungle. Het is er erg mooi en er zijn nog maar een paar toeristen te vinden. De vlinders met feloranje delen op hun vleugels en felroze libelle's vliegen boven de stoom van de hotspring. Een bijzondere beleving een hotspring. We delen de vraagende gedachte met elkaar hoe dit water zo warm kan zijn. De temperatuur en het waterpijl blijven constant terwijl het water aan één kant naar beneden in een beekje stroomt. We kletsen een tijd en rijden met z'n zessen weer terug naar het bewoonde Pai.

Eind van de middag bezoeken Raphaël en ik samen Pai Canyon. Ook hier rijden we met de scooter naartoe. Pai Canyon is een rotsachtig wandelgebied wat bestaat uit vele bruine, stoffige, zeer smalle paadjes op grote hoogte. De omliggende diepte is groen. De spanning stijgt wanneer je je beseft dat je over 50 cm brede paadjes loopt en links en rechts de enorme diepte in kijkt. Dit vergeet je af en toe omdat door de andere toeristen die je overal ziet lopen het doodnormaal lijkt om hier te lopen. We maken een paar gewaagde, unieke foto's. 
We zoeken een mooi plekje op vanwaar we de zon onder kunnen zien gaan. In de verte zien we een paar letterlijk gestoorde waaghalzen die een klein stukje met de scooter via een geheim paadje de canyon overrijden. Nadat de zon onder is keren we terug.

De volgende dag wordt het tijd voor een afscheidsavondje. Lilian en Koen vertrekken de volgende dag samen met Eva en Mitchel (die we die avond pas leren kennen) naar Myanmar. We kopen allemaal wat bier en wijn en brengen met z'n achten de avond relaxend en kletsen door bij hun guesthouse. Na deze avond weet iedereen van elkaar hoe de relaties begonnen zijn, erg grappig.

De dag erna besluiten we met Thomas en Noëlle een waterval te gaan bezoeken in de jungle. Via Tipsthailand, een hele handige internetsite bijgehouden door een stelletje die samen heel Thailand ontdekken, krijgen we de tip om deze waterval te bezoeken. Het is een waterval die totaal niet toeristisch is omdat hij vrij onbekend is. Er wordt dan ook niet aangegeven met bordjes hoe je er komt. Via de beschrijving van Tipsthailand (die volgt als: voordat je bij het circusguesthouse bent sla je linksaf, bij de grote boom sla je rechtsaf enz.) vinden we het startpunt van de wandeltocht. We parkeren onze vriend die ons door dit mooie pad vervoerd heeft.

We weten dat de wandeltocht ruim een uur gaat duren voordat we de waterval bereiken. Vooral het eerste stuk is een mooi stuk wandelen waar we de bananen in de bananenbomen zien groeien en een beekje horen stromen. Daarna lopen we een lang stuk waarbij we veel vlinders zien, een kleine slang, veel webben en spinnen bijna zo groot als onze hand. Vooral het laatste stuk van de heenweg is zwaar, we hiken een stuk een berg op maar tegelijkertijd wordt de gedachte sterker dat we de waterval hier niet gaan aantreffen. We besluiten dan ook vlak hierna, na een kleine 2 uur gelopen te hebben en nog geen waterval te hebben gezien rechtsomkeer te gaan.

We verwachten dat we ergens een verkeerd pad zijn ingeslagen. Dat wordt bevestigd als we de terugweg een vrij ongezien ander pad tegenkomen die verder langs de beek loopt. Iets wat een logischere keuze geweest zou moeten zijn. Je wilt je hoogtepunt, je doel graag bereiken. Al blijkt het geen hoogtepunt te zijn dan is het toch gaaf je doel gevonden te hebben. We besluiten verstandig te zijn en dit gevoel niet het belangrijkste te vinden en wandelen het pad terug. Achteraf gezien een goede keuze want wanneer we terug zijn in het centrum van Pai merken we hoe graag we willen dat ze ons eten snel serveren. Een Thaise maaltijd met een colaatje is toch lekkerder dan de handjes chips en flesjes water wat je nuttigt in de jungle. Ook merk je dat je toch moeier bent dan je dacht. 

Blij in Pai:

Beide hebben we een enorm goed gevoel bij Pai. Er hangt hier een heel goed sfeertje, een relax sfeertje en daarbij is het hier ook heel goedkoop. Het eten in goede Thaise restaurantjes is hier net zo goedkoop als streetfood. Zo hebben we hier al een paar avonden gegeten voor 50/60 baht p.p. Dat is omgerekend €1,25/ €1,50. Wauw dat is toch te gek! En nog lekker ook!  In het begin van onze reis kozen we zeer regelmatig voor een Westerse maaltijd waardoor we best wat duurder uit waren. Omdat we ons dagbudget iets wilde verlagen hebben afgesproken een paar dagen 'verplicht' Thais te eten. Dit beviel zo erg dat we dit nu veel doen. Niet alleen de kosten zijn een stuk lager maar het eten is ook heerlijk! Pad see ew is tot nu toe onze favoriet. Dit is een gerecht met brede dunne noodles met daar doorheen kip, groente en een sojasaus.

Maar sowieso leent Pai zich er heel goed voor uit om je dagbudget te verlagen. De fruit smoothies bijvoorbeeld die je hier op elke straathoek vers voor je bereid worden kosten hier niks. We kochten bijvoorbeeld één bananen smoothie en één bananen-ananas smoothie voor 50 baht (€1,25). Belachelijk goedkoop gewoon, hoe leuk is dat!
Ook slapen we over een paar dagen al een week gratis met behulp van onze Airbnb bonnen. We zoeken nu steeds accomodaties op die 25 euro of minder kosten en boeken de nachten apart waardoor het gratis is. Geweldig! 

Alleen helaas hebben we niet veel Airbnb bonnen meer. We hadden vele Airbnb bonnen (codes) verzameld via familie waar we erg blij mee zijn. Dit heeft ons al veel geld gescheeld. Via airbnb boeken is gemiddeld iets duurder maar wanneer wij een code invoeren gaat er per boeking 25 euro af. Iedereen die bij de ING bank zit kan per rekeningnummer 5 Airbnb bonnen aanvragen. Dit kost geen geld, je levert hier alleen rentepunten voor in waar vele niets mee doen. Doe jij dit ook niet? Ze zijn van harte welkom! Vele backpackers die wij hierover vertellen zijn echt jaloers op ons en sommige gaan ook gelijk op codejacht, zo grappig!
 
Pai heeft ook zo z'n originele kanten. Wat we bijvoorbeeld nog niet eerder hebben gezien maar we geweldig vinden zijn de biologische theekraampjes. Deze zijn 's avonds te vinden tussen al het andere streetfood. Het werkt als volgt. Je kiest een bamboe stok uit, je kiest één of meerdere theesoorten uit en het wordt vers voor je gemaakt. Tot nu toe is lemongrass, ginger, honey onze favoriet! Maar ook zie je hier de typische Pai hippy broeken. Hele wijde broeken die enorm lekker zitten.

De laatste hele dag in Pai besluiten we te gaan chillen bij het zwembad waar ik dan eindelijk even de tijd neem om de blog bij te werken die echt achter loopt, haha. Ja heel gek, maar zo vaak heb je er de tijd niet voor omdat er altijd wel iets te beleven valt. En doe je dat niet dan heb je altijd wel wat te regelen zoals een vliegticket boeken, overnachtingsplaats boeken, excursie boeken, je route uitstippelen of je to do lijstje in een plaats bekijken. 'S avonds gaan we met de scooter naar het guesthouse van Thomas en Noëlle waar we een avondje lekker loungen en gitaar spelen op de nieuw gekochte souvenir van Thomas.

Gisteren hebben we opnieuw de weg met de 762 bochten getrotseerd om weer terug in Chiang Mai te komen. We zien bekende plekken en het voelt direct vertrouwd aan. We worden bij de oude stad uit het busje gezet waarna we in 10 minuten naar onze nieuwe overnachtingsplaats lopen. Het ziet er netjes uit. We slapen in Chiang Mai nog 3 nachten en hebben nog een paar héle bijzondere dingen hier te doen.

Op 6 december vliegen we van Chiang Mai naar Kuala Lumpur (Maleisië) omdat ons visum voor Thailand maar 1 maand geldig is wat betekent dat we het land moeten verlaten willen we geen boete oplopen. Dit wordt ons laatste binnenlandse vlucht denken we. We gaan ongeveer 15 dagen naar Maleisië om vervolgens over land weer terug te keren naar het geliefde Thailand. We nemen het laatste deel van onze reis uitgebreid de tijd om het zuiden van Thailand, de bounty-eilandjes, te verkennen. Hier gaan we nog heel hard chillen voordat we vanaf Bangkok terug naar Nederland vliegen. Maar dat duurt nog even hoor, jullie moeten ons nog even missen!

Wist je dat: 

- De douche hier bijna altijd zo ingedeeld is in de badkamer, dat de wc helemaal nat is. Vet irritant!
- De Thaise bevolking hier geen plu gebruiken tegen de regen maar tegen de zon. 
- We al meerdere keren op straat hebben gegeten en nog steeds leven. We zijn eerlijk gezegd wel een beetje kieskeurig. Hygiëne staat op nr. 1.
- Het leuk blijft om voor de eerste keer je nieuwe overnachtingsplaats binnen te stappen.
- We bedreigd zijn met een groot mes toen we volgens een Thaise mevrouw niet genoeg voor onze was wilde betalen. Je betaald hier je was per kg en wij checkte natuurlijk even wat onze was woog. De weegschaal gaf 2kg aan maar de Thaise vrouw beweerde dat onze zelfde zak was een dag eerder 3kg zou wegen. En denk jullie dat wij dan echt de onzichtbare kg extra gaan betalen? Nee dus! We waren nog wel zo vriendelijk om de extra kosten van de snelle wasservice die ze er ook bij verzonnen had af te rekenen. Nadat ze een beetje luidruchtig begon te schreeuwen, iemand er bij had gehaald, naar achteren liep en weer tevoorschijn kwam met een groot, vlijmscherp hakmes gooiden wij het geld snel neer en maakten we dat we wegkwamen. Onze scootervriend versnelde dit proces gelukkig. 

- Wij het in Pai in de avond al koud vinden aanvoelen en een vest aantrekken bij ongeveer 25 graden. Ik denk dat wij bij terugkomst bevriezen!!
- De porties vaak nogal verschillen van grote. De restaurantjes zijn vast erg blij met Raph die regelmatig 2 hoofdgerechten besteld. Een paar dagen geleden hebben we ook met z'n tweeën 3 hoofdgerechten op. Jullie raden vast van wie dit idee kwam. Afvallen zit er dus niet in.
- Wij twee vogeltjes hun vrijheid terug hebben gegeven. We kochten ze voor maar liefst 1 euro, kregen ze in onze handen en gooiden ze de lucht in. Hier blijken wij geluk voor terug te krijgen. Wat krijgen wij hier veel geluk in Thailand!
- Het ons opvalt dat behoorlijk veel blanke mannen een Thaise (vaak knappe) vrouw aan de haak geslagen hebben. Iets wat we ons nog best kunnen voorstellen. Je woont in een heerlijk warm land met een relaxte cultuur en de vrouw doet alles.

Zo dit is wel een enorm lang verhaal. We maken ook zoveel mee in 2 weken. We beloven dat ons volgende verhaal korter zal zijn. De foto's zullen jullie ook snel voorbij zien komen.

Heel veel liefs van ons vanuit Chiang Mai 
Irene en Raphaël
xxxxxxxx