Oost west, thuis best!

De lange reis naar huis:

De backpacks zijn bewonderenswaardig dichtgegaan. Jaja, dat is een hele klus als je voor teveel mensen souvenirs wilt meenemen. Tijdens de inkopen van de souvenirs is het essentieel dat je rekening houdt met de ruimte en het gewicht, wat bij een normale vakantie niet echt noodzakelijk is. En wat je natuurlijk liever niet doet, of toch wel... Helaas krijg je dit inzicht pas wanneer je je loodzware backpack achterop je rug gooit. Phoe!

Nadat de backpacks zijn ingepakt eten we een laatste Thaise maaltijd bij het hotel: 'fried rice'. En deze smaakte heerlijk! Een goede laatste maaltijd om ons beeld over het Aziatische eten net zo positief te houden als we de afgelopen maanden al waren. Nadat we de maaltijd op hebben is het wachten geblazen. Het hotel biedt ons een gratis shuttleservice naar de airport aan. Pas om 23.00 uur Thaise tijd is het voor ons zover.

Na nog even lekker op het bed te hebben gehangen en onze laatste kamer 10 keer te hebben gecheckt trekken we de deur dicht. De lange reis gaat hiermee officieel van start. Om 22.30 uur zitten we al klaar in de hal van het hotel met al onze bagage. We genieten nog even van de laatste warmte om ons heen voordat we ongeveer 20 uur later moeten wennen aan een temperatuur van ongeveer 30 graden minder. Nog nooit hebben wij (buitenom de sauna gezien) in zo'n korte tijd, zoveel temperatuur verschil ervaren. Dit gaat een record worden voor ons!

Maar het kan nog erger, echt waar. In de hal van het hotel ontmoeten we een (ik dacht Zweeds) echtpaar die ons uitlegt dat zij van +35 naar zo'n -35 graden gaan. Wow, dit is onmensenlijk!! Halleluja, 70 graden verschil, je leest het goed hoor. We maken een gezellig praatje met deze mensen, worden samen opgehaald naar de airport en vervolgen vanaf daar onze eigen weg.

Nadat we weer zijn goedgekeurd door de douane, er weer foto's van ons zijn gemaakt via de webcams (wat tegenwoordig in ieder land gebeurd) en het gewicht van onze backpacks is goedgekeurd (ik begon met nog geen 10 kg en eindigde met bijna 16 kg, oeps) stappen we het vliegtuig in.

Maar niet zómaar een vliegtuig, HALLELUJA. Voor het eerst in ons leven zitten we in een dubbeldekker vliegtuig. Het vliegtuig is enorm groot maar ook erg mooi en luxe van binnen. Het is niet alleen een hoog, maar ook een breed vliegtuig. Er zijn drie rijen met stoelen te zien. Links en rechts een rij waar 3 mensen naast elkaar kunnen zitten en in het midden een rij waar zelfs 4 mensen naast elkaar kunnen zitten.

Iedereen heeft weer een eigen touchcreen tv'tje in de stoel voor zich en er is zelfs wifi in de lucht aanwezig. Middelen waarmee je de vliegtijd een beetje kunt doden. Ik bedoel... 6,5 uur en daarna nog 7,5 uur in een vliegtuig is toch niet iedereen favoriete bezigheid, ieder geval niet de mijne. Ik kijk lekker wat films, bestel lekker eten en drinken, luister wat muziek en volg de vliegroute en de overige informatie die je tegenwoordig kunt bekijken zoals: de temperatuur buiten, de hoogte waarin het vliegtuig zich bevindt, hoelang het nog vliegen is, welk land of welke zee zich onder je bevindt enzovoort. Erg leuk om te volgen! 

Het dure en grote Dubai:

Na veilig te zijn geland op Dubai besluiten we toe te geven aan onze trek. Ondanks we enorm goed verzorgd worden in het vliegtuig en niks tekort komen hebben we alweer wat honger gekregen. Welke maaltijd dit van de dag wordt? Ochtend- middag- of avondeten? We hebben geen idee meer! Ons ontbijt kregen we iedergeval 's nachts. Misschien een tactiek om de jetlag een klein beetje tegen te gaan?

We hebben geen idee wat de uitgezochte 2 broodjes en 3 flesjes water ons gaan kosten. We zijn namelijk in Dubai waar opnieuw een nieuwe valuta geldt. En onze omrekeningsapp laat ons in de steek omdat we geen internetverbinding hebben, helaas. We besluiten onze backpackersvibe vanaf hier echt achter ons te laten en rekenen het onbekende bedrag met mijn creditcard af. Later in Nederland komen we erachter dat ons dit een godsvermogen heeft gekost. Gewoon een heel dagbudget in Thailand voor één maaltijdje, oh my god! €25,80, stelletje afzetters. Welcome back, haha. 

De tweede vlucht:

Zo'n kleine 2,5 uur later vervolgen we onze reis naar Amsterdam. We zijn bijna thuis, nog één 7,5 uur durende vlucht! Ook dit is opnieuw een fijne vlucht in zo'n zelfde of misschien zelfs hetzelfde vliegtuig. Ik raak aan de praat met een steward en hij verteld mij dat wij in het grootste vliegtuig van de wereld zitten. Wauwie... zoiets dachten wij al. Er kunnen ongeveer 700 mensen in het vliegtuig en er werken 26 personeelsleden op de vlucht. Wauw, dat zijn er een héle hoop!

De tweede etage is de nog luxere verdieping waar later blijkt dat ook de BN'er Thimo de bakker (tennisser) heeft gezeten. Helaas kunnen wij deze verdieping niet bekijken omdat het wordt afgezet met een rood luxe touw zoals bij een rode loper. Gelukkig ervaren wij wel hetzelfde vliegcomfort. Het opstijgen is namelijk veel relaxter en turbulentie hebben we niet echt gehad. We lopen tijdens de vlucht af en toe wat rondjes in het vliegtuig om onze benen te strekken. Ruimte genoeg!

Schiphol in zicht:

We zien de vluchttijd steeds korter worden. Steeds zijn we dichterbij Nederland, dichterbij Amsterdam, dichterbij Schiphol en dichterbij onze families die ons daar op staan te wachten. De stijgende spanning is voelbaar. We landen veilig en zijn allebei heel erg blij. Na zo'n mooie reis is het geweldig om weer veilig op de Nederlandse bodem te landen! We lopen een stuk, gaan de douane door en wachten op de backpacks die wat vertraagd zijn. We zoeken in de tussentijd naar een raam die ons de aankomsthal laat zien. Maar tevergeefs... we moeten nog even wachten.

Door de bekende deur:

En dan is het moment aangebroken. Je loopt naar de deur. De bekende deur, de deur die je normaal gesproken in programma's als: Hello Goodbye en All you need is love regelmatig ziet opengaan. De deur schuift open en we zien onze familie staan met vrolijke gezichten, ballonnen en zelfs een spandoek. Wat een bijzonder en fijn moment! We sluiten onze dierbare in de armen. Na met z'n allen nog gezellig wat te hebben gedronken en de eerste verhalen te hebben verteld is het moment aangebroken om het laatste stukje van de reis naar huis voort te zetten. In ons geval... twee verschillende huizen. Na meer dan 3 maanden bij elkaar te zijn geweest gaan we mee met onze eigen ouders, best raar.

Thuiskomen:

We rijden naar huis. Wat ziet de omgeving er groot, grauw en kaal uit. Ook rijden we weer rechts. Wat raar allemaal! Best gek ook dat de palmbomen en bananenbladeren opeens uit je dagelijkse beeld verdwenen zijn. Ook de eerst keer dat je je eigen huis instapt is heel raar. Na een gewone, kortdurende vakantie is dat soms al een beetje raar... maar ik kan je zeggen dat dat na zo'n tijd nog gekker is. Alles lijkt ineens zo groot, ruim en de tuin is zo kaal. Alles is heerlijk schoon en vertrouwd. Nog geen halfuur na thuiskomst stond ik onder een heerlijke warme douche en nog geen halfuur daarna testte ik voor een paar seconde mijn bed: HEERLIJK!

In de avond kwamen Richard en Manon ook gezellig langs. Met z'n allen even taart eten. Hoe later het werd, hoe moeilijker het werd om mijn ogen open te houden. Ik had namelijk maar zo'n 30 minuten in de totale reis geslapen. Geen vliegtuigslaper dus. Na een gezellige avond dook ik m'n heerlijke eigen bed in, inclusief elektrisch deken natuurlijk! 

Back in Holland:

De dagen erna komt er direct best veel op je af. Vele mensen vinden het leuk om je weer te zien (en andersom ook natuurlijk!), je ziet weer dingen in huis waarmee je aan de slag kan gaan en er worden zelfs al vacatures doorgestuurd. Sommige mensen snappen heel goed dat je even moet wennen en weer rustig wilt opstarten, anderen moet je toch echt even uitleggen dat je nog aan het 'landen' bent. Ook het woord jetlag krijgt meer betekenis. 

Ik kan best wel zeggen dat het even een cultuurshock was, ondanks je Nederland kent en je van te voren wel een beetje weet wat je kunt verwachten. Tuurlijk wil je bijvoorbeeld héél graag een leuke baan, maar je wilt ook even genieten van het thuiskomen en uitrusten van de lange reis. En je hebt natuurlijk al gelijk wat zaken te regelen zoals je e-mails van 3 maanden lang teruglezen, je mobiel weer gebruiksklaar maken voor Nederland en helaas voor mij ook een ziekenhuisbezoek.

Ziekenhuisbezoek? Ja, helaas heb ik in het midden van mijn reis opnieuw problemen gekregen met mijn stembanden. Een probleem waar ik vlak voor mijn reis al voor in behandeling was bij maar erg was opgeknapt. De laatste 1,5 maand en vooral de laatste maand heb ik daar aardig wat belemmeringen van ondervonden. Zelfs een doktersbezoek in Thailand is ervoor van toepassing geweest. Dat zijn de minder leuke kanten van aan de andere kant van de wereld zitten. Natuurlijk is backpacken niet alleen makkelijk, leuk en avontuurlijk. Je hebt ook lastige momenten tijdens je reis. Een moment dat iets even niet naar je zin gaat of iets tegen zit. Maar later kun je eigenlijk alleen maar trots zijn op jezelf. Dat beseffen we alleen nu nog niet. 

Er zijn allerlei kleine dingetjes waar je weer aan moet wennen zoals het dragen van mooie sieraden en make-up, het vertrouwde eten (wat veel smaak heeft en heerlijk is) en het opdoen van je geliefde parfum en lotions als rituals (goddelijk)!

Wat hebben we een GEWELDIGE reis mogen beleven! Iets wat niemand ons meer kan afpakken. Een ervaring voor het leven! Dit is zeker niet de laatste keer dat ik Azië heb bezocht. Wat een prachtig en veelzijdig land! Ik raad het iedereen aan om dat eens met eigen ogen te bekijken en te ervaren. 

En waar begin je dan?

Waar begin je dan met vertellen? Je hebt zoveel geweldigs meegemaakt maar bent ook zo'n lange tijd weggeweest dat je eigenlijk helemaal niet weet waar je moet beginnen met vertellen, haha. Er drijven dan ook dagelijks herinneringen naar boven waarover vertelt wordt. Ook gaan de enorm hoeveelheid foto's en video- opnames die we gemaakt hebben ons daar vast een handje bij helpen. En geloof ons... wat jullie hebben gezien is nog maar een héél klein deeltje.

Raphaël is al bezig met het maken van een geweldige chronologische film van onze hele reis en ook ik ga één deze dagen starten met het sorteren van de duizenden foto's en het maken van een dik fotoboek. Zo blijven de reiservaringen fris op onze netvlies staan en blijft onze reis een goude herinnering voor altijd! Binnenkort zullen we het vast aan je laten zien. Of vraag er gewoon naar, vinden we ook hartstikke leuk!

Om en om hebben Raphaël en ik verhalen op de blog geplaatst. Dit was mijn laatste verhaal die ik op de blog zet. Raphaël zal ook nog een laatste verhaal op de blog zetten en daarmee stopt onze blog officieel. We hopen dat jullie veel plezier aan onze verhalen hebben beleefd en dat wij door middel van de blog nog extra lang plezier gaan hebben van onze bijzondere reis. 

Liefs, Irene

(vanuit Hellevoetsluis dit keer)