Het paradijselijke Koh Lipe

Koh Lipe:

Een klein, paradijselijk eilandje in het zuidelijke puntje van Thailand, net over de grens van Maleisië. In zo'n 1,5 uur varen we de grens over van Maleisië naar Thailand. Yes, we zijn weer terug in ons geliefde Thailand. We gaan heerlijk eilandhoppen en Koh Lipe is het eerste eilandje in het fijne Thailand dat we bezoeken.

De boot meert aan bij een drijvend platform. We kijken door het raam en zien Koh Lipe. Een letterlijk 'wauw-momentje' overvalt ons. Wat ziet het er paradijselijk uit! We zien de kleur van het water dichter bij de kust veranderen van donkerblauw naar lichtblauw, nee helder lichtblauw moeten we zeggen. We zien wit strand met daarachter vele groene bomen en een enkele palmboom.

De laatste 100 meter leggen we af in een longtailboot. De koffers en backpacks worden door de bemanningsleden overgeheveld. Het water wordt deze 100 meter steeds meer helder en nog mooier lichtblauw, wauw! Bij aankomst stapelen de bemanningsleden de bagage op een grote hoop in het zand. Wij stappen uit de longtailboot en stappen daarom automatisch het helderblauwe water in en lopen het witte zand van Koh Lipe op. We kijken om ons heen. Groene bomen met enorm grote bladeren worden afgewisseld met een enkele palmboom en wat restaurantjes. In de zee liggen talloze longtailbootjes met felle gekleurde linten eromheen gestrikt. Het is mooi, heel mooi.

Nadat ons paspoort is gecheckt krijgen we te horen dat we inderdaad met ons geregelde visum 60 dagen in Thailand mogen blijven. Het wachten in Kuala Lumpur is het dus dubbel en dwars waard geweest. De man van de ambassade, ongeveer het eerste vriendelijke ambassade personeelslid die we tegengekomen zijn tijdens onze reis, is oprecht blij voor ons en lacht.

Een overnachtingsplek:

En dan is het moment van de waarheid aangebroken. Een moment waar we ons een paar weken terug nog lichtelijk zorgen over maakten maar ondertussen ook licht gerust over zijn geworden, een overnachtingsplaats. Het is bijna kerst en op internet was nauwelijks iets te boeken. En wat nog te boeken was, was of heel duur of een camping die tenten en bungalows verhuurd.

Voor de zekerheid hebben we daar toch van te voren twee nachten een bungalow geboekt. De dag vóór kerst en 1ste kerstdag zijn we dus al verzekerd van een slaapplaats. Maar ja, we zijn dan allebei wel gevorderde kampeerders maar om op een tropisch eilandje tijdens de kerst op een dun matje (nee, een bed stond er niet) in de meest simpele bungalow te liggen die we in onze hele reis gezien hebben, is ook niet alles. En ten slotte duurt het nog een paar nachten voordat het kerst is en willen we de nachten daarvoor ook niet op het strand doorbrengen. Op zoek dus!

We zien een taxi, spreken een prijs af en laten ons voor €2,50 rondrijden door Koh Lipe op zoek naar een overnachtingsplaats. Het is een scooter met een zijstuk eraan waarin banken zijn geplaatst. We rijden verschillende overnachtingsplekken voorbij, de chauffeur helpt ons met het vragen naar een beschikbare kamer. Maar veel slaapplaatsen zijn vol. Ook vinden we te dure of té krotachtige bungalows. Maar we hebben in iedergeval een slaapplaats voor als we niets beters vinden, dat is positief.

We laten ons uiteindelijk afzetten bij het bekendste straatje van het eiland, de walkingstreet, waar we direct een gezellig sfeertje tijdens onze rondrit proefden. Ohja, dit tochtje kunnen we weer aan ons lijstje 'verschillende soorten vervoersmiddelen' toevoegen want opnieuw lieten we ons vervoeren in een voor ons nieuw soort vervoersmiddel. We zijn de tel ondertussen al kwijtgeraakt.

In de walkingstreet zien we overal restaurantjes, barretjes, winkeltjes en wegwijsbordjes. Het lijkt ons leuk om hier dichtbij te overnachten. Allereerst dumpen we onze, inmiddels zwaarder geworden backpacks na goedkeuring in een restaurant. Je wordt namelijk niet blij van zo'n zwaar huis op je rug tijdens het zoeken van een slaapplaats in de hitte. We kijken goed om ons heen en zien geregeld kleine bordjes waarmee kamers worden aangeboden. Hiervoor moet je trouwens super scherp zijn.

Uiteindelijk vinden we een geweldige bungalow, je wilt niet weten hoe! Echt op de Thaise manier. We vragen het personeel van restaurantjes en winkeltjes of zij kamers verhuren. Na een kleine 5 minuten te hebben rondgevraagd krijgen we een bevestigend antwoord: 'Yes, we have room'. Raphaël wordt vervolgens achterop de scooter meegenomen naar een guesthouse en ik blijf wachten. Na een tijdje wachten word ook ik opgehaald. Toch wordt het hem niet. De bungalow is niet duur, het ziet er schattig uit maar we zien spinnenwebben in de bungalow hangen waar je u tegen zegt. Raphaël denkt er niet over. En ik moet toegeven, het zijn inderdaad enorme webben boven de klamboe (en het bed dus)!

Dat is echt weer zo'n cultuurverschil, hier geven ze echt niet om bijvoorbeeld een paar spinnenwebben terwijl wij denken: 1. Hoe kun je deze bungalow op deze manier aanbieden? En 2. Wat kost het nou voor moeite om eens in de tijd de webben te verwijderen?

We zoeken verder. Uiteindelijk vinden via Gipsy 2, waar de prijzen voor ons backpackers net te hoog liggen, Gipsy 1. Het bevindt zich op een geweldige locatie: zo'n 20 meter van het strand, zo'n 3 minuten lopen naar de walkingstreet en het is te betalen. Voldaan gaan we onze backpacks ophalen en nestelen ons in de schattige, houten bungalow. Uiteindelijk besluiten we hier te blijven tot ons vertrek naar het volgende eiland.

Café-Lipe:

Twee Nederlandse meiden raden ons een restaurantje aan waar zij heerlijk geluncht hebben, Café-Lipe. Op hun aanraden besluiten wij Café-Lipe op te gaan zoeken. We weten dat het op Pattaya beach te vinden is en hebben het al snel gevonden. Het ziet er sfeervol uit. Het restaurantje wordt omgeven door mooie, groene bomen met enorm grote bladeren waardoor het volledig in de schaduw ligt.

We zien tafeltjes (met en zonder stoelen-ja, het is hier doodnormaal om op de grond te zitten aan een tafel), ligstoelen, hangmatten en andere lounge plekken. Vanuit bijna alle plekjes kun je het witte strand en de prachtige helderblauwe zee bewonderen, werkelijk een prachtplek! Het bevalt ons zeer goed! De plek, het eten en het vriendelijke personeel (May en Hinna) waar we al vanaf het begin een klik mee hadden.

We ontbijten er de meeste dagen en lunchen er ook een aantal keer. Het eten is er alle keren heerlijk! We kregen er de beste omeletten van Azië, het lekkerste (vers gebakken) brood, de heerlijkste pannenkoekjes, de beste muesli met fruit & yoghurt, de heerlijkste curries, de goddelijkste kokosnoodles, de verrukkelijkste kokossoep, verse shakes en ijskoffie's om niet te vergeten! We vonden het dan ook jammer dat Café-Lipe elke dag om 18.00 uur sloot waardoor avondeten daar niet mogelijk was. Gelukkig waren er genoeg andere restaurantjes.

Door onze vele bezoekjes werd onze band met May en Hinna, het enige personeel dat er (iedere dag!) werkt, groter. We raakten steeds meer met elkaar aan de praat. May en Hinna spraken een paar woordjes Nederlands dat ze hadden geleerd van andere Nederlands. Ze pakten dan ook al te graag hun kans om Nederlands tegen ons te spreken en nieuwe Nederlandse woorden te leren, iets wat May en Hinna beiden als passie deelden.

Het ingewikkelde voor ons was dat we door May en Hinna 'verplicht' werden om Thais terug te spreken. Elke dag leerden zij ons nieuwe Thaise woorden en werd ons geheugen getest. Bestelden we in het Engels, dan konden we naar onze bestelling fluiten. En wilden we betalen of ons wisselgeld? Dan moesten we eerst het Thaise bedrag ontcijferen of zelfs in het Thais het goede bedrag zeggen. Het werd dan ook normaal voor ons om te groeten, te bedanken en af te rekenen in het Thais en een Nederlands antwoord met een grappig Thais accent terug te horen.

Kerst in de tropen:

Hoe bijzonder is dat, kerst vieren op een tropisch en werkelijk prachtig eiland. Hoe dichter de kerstdagen naderden hoe meer we beetje voor beetje beseften dat het bijna kerst was. Maar al zie je sneeuwpoppen gemaakt van wit zand op het strand, kerstbomen in de restaurantjes, winkels en zelfs op het strand, al hoor je kerstliedjes en zie je steeds meer bruine gezichten met kerstmutsen. Je hersenen kunnen kerst gewoon niet associëren met een tropisch eiland voor je neus, een temperatuur waarbij je elke 5 minuten in het helderblauwe water wil rennen en de meest heerlijke ijskoffie's. Het echte kerstgevoel is dan ook uitgebleven. Maar wie kan er nou nog meer zeggen dat hij kerst heeft gevierd op zo'n prachtig eiland. En kerst wordt het volgend jaar vanzelf weer.

We besluiten eerste kerstdag een snorkeltrip te boeken. We bezoeken meerdere snorkelplaatsen waar we overal een andere onderwaterwereld tegenkomen. Zo dichtbij van elkaar hebben we steeds zo'n ander zicht. De snorkelduiken worden steeds mooier! We zien dit keer ook koraal in felle blauwe en paarse kleuren. We zien mooie gekleurde vissen EN...  nemo's, zo leuk!!

Ook lunchen we op een rots op een prachtig eilandje met opnieuw een prachtig uitzicht, het water weer zo ongelofelijk mooi en helderblauw. Natuurlijk namen we ook daar een duik en schoten wat foto's. Hier kun je echt niet aan wennen!

'S avonds kijken we een leuke kerstfilm in de buitenbioscoop. Hierbij moet je je voorstellen: je bent buiten (je hebt alleen een dak boven je hoofd), er hangt een groot scherm, iedereen ligt op matjes, een aangename temperatuur en bedieners lopen langs je om bestellingen op te nemen. Dit is een echt ultiem genietmomentje. Een andere avond kijken we dan ook nog de film 'wild' (een backpackersfilm) met daarbij 2 heerlijke shakes.

Tweede kerstdag hebben we een hele relaxte dag op het strand. De hele dag vertoeven we op onze sarong, een ligbedje bij Café-Lipe of in de zee. Tussendoor genieten we van lekkere tussendoortjes als ijskoffie, het Thaise dessert: mango sticky rijst en heerlijk Thais eten. Onze roze frisbee houdt ons nog een héél klein beetje sportief.

Na kerst zijn we Koh Lipe nog steeds niet zat. Het is ook zo mooi hier, tijdens een stukje wandelen ontdekken we dat Koh Lipe niet alleen mooi is op de plekken waar wij veel komen. We boeken een paar dagen bij, gewoon omdat het kan.

Er liggen nog een hoop mooie dingen op ons te wachten waardoor we 29 december met pijn in ons hart het geliefde, paradijselijke Koh Lipe verlaten. We geven May en Hinna vlak voor vertrek nog een geschreven ansichtkaart om ze te bedanken, dit waarderen ze erg.

We gaan naar Krabi waar we na een maand opnieuw een meeting hebben met onze reismaatjes uit Chiang Mai en Pai. Thomas en Noëlle zijn inmiddels in Laos geweest, Koen en Lilian in Myanmar en wij in Maleisië. We gaan met z'n allen oud en nieuw vieren. Iets wat een maand geleden alleen nog maar een impulsief idee was en nu werkelijk zo uitkomt. Heel grappig!

Koh Lipe was een perfecte combinatie van ongeveer de mooiste stranden van Azië (en waarschijnlijk van de hele wereld) en een heerlijk relaxte sfeer met gezellige rieten barretjes en heerlijk eten. Stranden waarbij het zand letterlijk aanvoelt als poedersuiker. Een eiland van slechts 3 km lang, waar je in tien minuten in de breedte van de ene naar de andere kant liep. Dit was een echt eiland gevoel, zonder verkeer en geen echte wegen.

Koh Lipe is het absolute hoogtepunt van de reis. Koh Lipe was de allermooiste, fijnste en meest gezellige plek waar we tijdens deze reis geweest zijn. Dit was zeker weten niet de laatste keer dat we dit eiland bezocht hebben! Koh Lipe je was geweldig (mooi)!

Wist je dat:

- Je letterlijk een zonnebril nodig hebt als je het strand van Koh Lipe oploopt. Het zand is zo wit dat je zonder zonnebril bijna verblind wordt.

- Wij twee verhalen ongeveer tegelijkertijd op de blog hebben gezet? Heb je nog zin om verder te lezen dan kun je hem vinden tussen de andere verhalen. 

Heel veel liefs vanuit Thailand,
Irene en Raphaël