De Cameron Highlands

Het heuvelachtige landschap van de Cameron Highlands

Bij de gemiddelde dag in Azië stap je je guesthouse uit en kun je direct weer naar binnen. Je t-shirt kun je uitwringen van het zweet, de douche die je kort hiervoor hebt genomen kun je als zinloos beschouwen en de enige kleding die nog schoon was verdwijnt opnieuw in je waszak. De gemiddelde temperatuur is namelijk 30/35 graden. Dat is overal zo in Azië, of toch niet? 

Nee, op de Cameron highlands 1500 meter boven zeeniveau is de gemiddelde temperatuur zo'n 15 graden cooler als we gewend zijn, brrr koud. Een heuvelachtig landschap waar het met 20 graden en de vele regenval dan ook het perfecte klimaat is voor de unieke theevelden waar de Cameron highlands beroemd door zijn geworden.

Met de gave nightsafari nog in onze gedachte reizen we af naar de Cameron highlands. We hebben geluk. We hebben een privé minibus en de chauffeur die al op leeftijd is, is erg vriendelijk. We delen onze koekjes met hem. We merken dat locals vaak niets van je aan willen nemen. Alleen wanneer je meerdere malen achter elkaar iets aanbiedt bestaat er een kans dat zij iets van je aannemen. Vaak bieden we dan ook maar één keer iets aan, grapje, dat is flauw. Maar bij deze chauffeur kost het ons geen moeite. Na ongeveer 4 uur rijden komen we aan in Brinchang, een klein plaatsje in de Cameron highlands vanwaar je de highlands goed kunt bezoeken.

De chauffeur brengt ons ongevraagd tot de deur van onze nieuwe overnachtingsplaats. Het grote, paarse gebouw kun je uit duizenden herkennen. Wat ons direct opvalt is de bijzondere omgeving waarin we ons bevinden. De huizen om ons heen doen ons denken aan een Oostenrijks plaatsje. De buurt wordt omgeven met huizen met witte muren en aan de zijkanten donkerbruine balken. We horen jullie denken, hebben jullie niet een paar verkeerde minibusjes genomen? Nee, we zijn echt nog steeds in Azië. Dit bewijst weer de veelzijdigheid van dit prachtige continent.

Eenmaal in het paarse gebouw binnen gekomen, begroeten Lillian en Fabian ons in hun homestay. Het is hun tweede huis waar zij vooral in de weekenden veel slapen. Er zijn meerdere kamers waar zij gasten in kunnen verwelkomen. De gasten hebben een eigen kamer maar de keuken en woonkamer worden gedeeld met de bewoners en eventueel andere gasten. 

Nadat we onze welkomsthee op hebben en Fabian en Lillian ons verteld hebben over de Highland tours waar wij geïnteresseerd in zijn, gaat plotseling de deur open. We weten dat er nog meer gasten worden verwacht maar dit is wel héél toevallig. Voor de deur staan Susie, Andy, Dave en Abby. De vriendelijke Engelse waar we in de jungle van Taman Negara een duik in de rivier mee hebben gewaagd en waarmee we nog gezellig hebben nagekletst in het restaurant. Wederzijdse enthousiasme is voelbaar. We besluiten voor de volgende dag dezelfde dagexcursie te boeken.

De volgende ochtend krijgen we het o, zo geliefde, vers gemaakte pannenkoeken ontbijt op ons eigen balkon. Ook krijgen we een pot thee en een mok met Fabians lievelingsthee, thee uit Birma. Geniet momentje!

Vlak erna staat de jeep klaar en ontmoeten we onze gids, genaamd Satya, die ons allen deze dag gaat vermaken. We ondernemen verschillende dingen:

- We bezoeken een viewpoint waar we een mooi uitzicht hebben over de Cameron highlands. Overal waar we kijken zien we een heuvelachtig landschap met daarop enorm veel theeplanten, groeiend in kleine struikjes. Alweer een unieke verschijning. We maken wat foto's en plukken wat theeblaadjes.

- We bezoeken de 2031 meter hoge berg van de Cameron highlands (de hoogste berg). Je moet heel veel geluk hebben om vanaf hier een helder en zonnig uitzicht over de Cameron highlands te hebben. Maar 100 van de 365 dagen per jaar is het uitzicht zo als je hem wilt hebben. Helaas behoord onze dag tot één van de 265 dagen die de witte kanten van de highlands laat zien. Nee, niet de sneeuw op de highlands maar de mist die ons omringd. 

Dit bezoek op de top van de berg geeft ons kort het 'back in Nederland' gevoel. Het is met een jacket aan zeer fris, om ons heen zweeft de mist en we zien herfstachtige bladeren op de grond liggen. We ervaren een positief gevoel, we slepen nit voor niets 3 maanden met onze jackets in onze huizen. We hebben ze weer nodig voor welgeteld 10 hele minuten. Het geeft een fijn gevoel dat een kort tripje met de jeep naar beneden genoeg is om ons weer in de Azië temperaturen te omringen. In plaats van een lange vlucht naar de andere kant van de wereld.

- We maken een hike van een klein uur door een zeer mossig bos. Het is bizar hoe groot de contrasten tussen de verschillende natuurgebieden zijn die we zien. We hiken door een smal natuurpaadje, waarbij je je evenwicht vindt door elke voet op een boomwortel te zetten. Het is stil, mistig en overal groeit mos. Niet alleen de grond maar ook de boomstammen worden tot de top omringd door mos. Een sprookjesachtige wereld.

- We bezoeken een theefabriek waar we het proces kunnen bekijken van theeblad tot thee.

- We drinken thee in een prachtig gelegen café in de highlands en kunnen hier natuurlijk niet weggaan zonder een paar BOH (best of highlands) theedoosjes in onze dayback te hebben.

- We lunchen met z'n allen in een bij toeval tegengekomen Nederlands café waar alles oranje is en de ober in het Nederlands de bestelling probeert op te nemen.

- We sluiten de dag af met een 2 uur durende hike in een ander stuk natuur. Wat ons de hele dag al opvalt is dat onze gids over een ongelofelijke grote kennis beschikt wat betreft de natuur. Over alle bomen, plantjes en dieren die we tegenkomen kan hij van alles vertellen. Nee, niet alleen de hoofdlijnen, zeer gedetailleerde beschrijvingen. Wat we ook vragen, alles weet hij te beantwoorden. We kunnen nu dan ook alle dieren bij naam noemen die we deze reis gefotografeerd hebben. Satya ziet de foto's nog geen seconde en hij geeft alweer uitgebreide beschrijvingen en ingewikkelde namen. We vinden het dan ook zeker niet raar om te horen dat hij natuur fotograaf is en meerdere boeken heeft uitgebracht. Het was een leuke dag met z'n allen. 

Al in de morgen, wanneer Lillian ons informatie geeft over de bustickets naar Penang (onze  volgende tussenstop) worden we uitgenodigd door Susie om met hen mee te rijden naar Penang. Dit klinkt aantrekkelijk en goedkoop, iets waar backpackers erg gevoelig voor zijn. In plaats van een wellicht vervelend busritje krijgen we nu de gelegenheid om mee te rijden met ons nieuwe, gemaakte Engelse vrienden.
We nemen het voorstel dan ook aan en rijden de volgende dag met Susie, Andy en Dave mee. Abby is inmiddels naar huis voor haar werk.

Het is gezellig! Onderweg laten wij hun kennis maken met wat Nederlandse artiesten zoals Marco Borsato, Nick en Simon, Blof en Guus Meeuwis. Wat voor ons heel bekend of normaal is, is voor hun niet zo, of andersom. Zo gek! We nemen afscheid van deze gezellige, gastvrije Engelse vrienden en gaan onze eigen weg. Zo gaat dit tijdens het backpacken; je ontmoet mensen, je neemt afscheid en ontmoet weer nieuwe mensen. We gaan de humor van Andy missen.

Aangekomen in Penang besluiten we al snel de boottickets naar Langkawi te regelen. Penang voelt als een drukke stad aan waar we beide op dit moment geen aantrekkingskrachten naar hebben. En ook dat is backpacken; we kunnen gaan en staan waar we willen.

We hebben geen zin om elke stap die we buiten ons hostel zetten te moeten opletten of we niet worden platgereden. We hebben geen zin in zinloze stoplichten waarbij je nooit op het groene licht wacht. We hebben geen zin in grote shoppingmalls. We hebben geen zin om zonder bikini of zwembroek de deur uit te stappen in de hoge temperaturen. We hebben zin in strand! Zin in helderblauw water. Zin in snorkelen. Zin om te dineren bij de zee. Zin om te bruinen. Zin om koude drankjes te drinken op het strand. Zin om elke ochtend weer het saaie insmeerritueel te ervaren. Zin in de geur van zonnebrand. Zin om te relaxen. Zin om een boek te lezen. Dus dit gaan we doen!

Hiermee is onze laatste wending in de reis ingezet. Vanaf nu gaan we island hoppen zoals dit hier genoemd wordt. Vele adembenemende bounty eilandjes gaan we in een rustig tempo bezoeken. Ook gaan we hier onze eerste warme kerst en oud & nieuw vieren. Best gek! 

We slapen één nacht in een mega grote en fijne kamer in Penang (bedankt Airbnb) en reizen door naar onze laatste bestemming in Maleisië, Langkawi. Het schijnt een prachtig eiland te zijn, vanwaar we in 2 uur terug kunnen varen naar het o, zo geliefde Thailand waar de volgende bounty eilandjes op ons liggen te wachten. 

Sorry als jullie nu dagdromen. Misschien inspireren we jullie om ooit te ervaren wat wij ervaren.

Liefs, Irene en Raphaël (in zwembroek en bikini)